Op deze website heb ik een aantal fotos en beschrijvingen toegevoegd over mijn stage in Japan tussen April en Augustus van 2024, waarna ik daar nog een kleine 2 weken heb doorgebracht als toerist!
Er staan een aantal berichten op deze website; die zijn gesorteerd van nieuw naar de oud. Door op “Berichten” klikken, kun je via een lijstje naar een gewenst bericht navigeren om deze te bekijken! Vanuit elke pagina kun je naar de vorige of volgende pagina navigeren door te klikken op de linkjes die links en rechts staan onderaan de pagina! (Zie bijvoorbeeld “Souvenirs” als voorbeeld op deze pagina!)
Mocht je mijn reis vanaf het begin willen meemaken, dan zou ik voorstellen dat je de “Inhoudsopgave”opzoekt. Die is gesorteerd van het begin naar het eind en is te vinden door op het plusje te klikken onderaan elke pagina! Ook kun je daar het “Archief” vinden, maar deze is een beetje kapot: Hij stuurt je naar berichten op basis van wanneer ik ze heb gepubliceerd (dus niet de dag waarover het gaat).
Mocht dat niet echt lukken of heb je behoefte om een specifiek bericht op te zoeken, dan kun je ook op de zoekbalk op deze pagina deze pagina gebruiken.
Ik ben nog bezig met het voorbereiden van dit bericht, aangezien er nog mensen zijn die hun souvenirs niet ontvangen hebben, en ik nog druk ben met andere dingen in de tussentijd!
Erg vroeg op, want ik moest om 6 uur alweer bij de gates zijn om terug te vliegen naar huis, net zoals de heenweg een kleine 14 uur. Gelukkig was de vlucht richting Parijs niet erg vervelend en was het overstappen ook minder erg dan op de heenweg. Van daaruit was het maar een klein uurtje naar Schiphol, waar ik werdt opgehaald door mijn vader, moeder, oma en broertjes. Met een niet al te bescheiden spandoek! De aandacht die dat trok vond ik op dat moment (na bijna een hele dag vliegen) niet even gezellig maar een verrassing was het zeker!
Ik heb er erg van genoten en ben dankbaar dat ik dit heb mogen doen. Maar in ieder geval ben ik nu gelukkig wel weer heel thuis gekomen (met een grotere bos haar)!
Dan is toch echt de laatste dag aangekomen van mijn reis in Japan. Maar, daar ga ik nog wel goed gebruik van maken! De eerste stop was een ninja museum, maar helaas kon je daar alleen betalen met een pinpas (die ik niet had vanwege een telefoon en pinpas debakel van een maand daarvoor). Nou ja, dan ga ik maar naar wat anders gaafs, (een van) de meest drukke tempels in Tokyo: Sensō-ji.
Sensō-ji is een oude boeddhistische tempel in Asakusa, Tokio, Japan. Het is de oudste tempel van Tokio en een van de belangrijkste. Het is opgedragen aan Kannon, de godin van mededogen. Structuren in het tempelcomplex omvatten de grote zaal, een pagode van vijf verdiepingen en grote poorten en een drukke straat brengt men van de poort hieronder op de foto naar het tempel complex zelf. Ook is Sensō-ji de meest bezochte religieuze plaats ter wereld met jaarlijks meer dan 30 miljoen bezoekers.
Met dit aantal mensen kun je die 30 miljoen per jaar wel aanvoelen… Het tempel complex is in de verre achtergrond te zien, maar zelfs hier stikt het al van de toeristen!
Hieronder is het meest belangrijk deel van het tempel complex, waar men kan bidden zoals bij alle andere tempels, maar de omvang van dit gebouw maakt dat het een grandioze en imposante bezichtiging is. Ook kun je zien dat in het midden wierook wordt verbrand.
En hieronder het complex van binnen.
Een tempel is natuurlijk niet compleet zonder een, al dan niet klein, rustgevend tuintje.
Ook hier hebben ze een pagoda met vijf verdiepingen. Dat doet me dan toch weer terugdenken aan mijn eerste uitstapje naar Haguro-san.
Maar goed, na het oppikken van de laatste Goshuin in mijn boekje, vond ik het nog wel leuk om even langs de oever van de Sumida rivier terug te lopen richting het hotel, want ik moest me immers nog wel verplaatsen naar vliegveld Tokyo Haneda. Langs deze rivier is een klein parkje en ik vond het erg rustgevend. Het gaf me nog even de tijd om terug te denken aan alle leuke dingen, belevingen en mensen die ik in Japan heb leren kennen.
Je leert zoveel op een reis naar een land wat je niet kent, en het is sowieso een hele ervaring om helemaal op jezelf aangewezen te zijn, met of zonder extra complicaties. Het is echter wel erg fijn geweest dat ik de vrijheid heb gehad om deze reis te kunnen verwezenlijken en heb er veel van geleerd. Het is moeilijk beschrijven, maar ik voel me op een of andere manier anders als persoon, op een goede manier.
Maar ja, dat is wat er door mijn hoofd rondging op deze middag, terwijl ik de mooie uitzichten in de metropool van Japan tot me neem. Zoals de Tokyo Skytree, de hoge toren links van het gouden gebouw.
Na mijn wandeling moest ik snel mijn koffers ophalen en ben ik naar het busstation gelopen, om verder te reizen naar het vliegveld. Alhoewel ik relatief weinig van Tokyo heb gezien, vond ik dat geen probleem; je hebt haast een maand nodig om alle kleine dingetjes in Tokyo te doen, als het niet MEER is!
Met een klein uurtje kwam ik dan aan op het vliegveld, ergens in de vroege avond, want ik zou daar in een hotel gaan slapen. Ook op het vliegveld is het een en ander te zien, maar ik zat ondertussen in de “ik moet me eigenlijk klaar gaan maken om weer terug te gaan naar huis” modus, dus ik heb eigenlijk alleen wat voorbereidingen gedaan, zoals het omruilen van mijn overige Japanse yen naar euros en het her inpakken van mijn intussen met souvenir gevulde koffer.
Helaas komt alles een keer tot een einde, en zo ook deze reis naar Japan. Ik heb er wel ontzettend van genoten, en zou graag nog een keertje terug komen om nog veel meer te beleven, te proeven en mijn vrienden en collega’s daar weer op te zoeken!
Dag 4 van mijn verblijf in Tokyo, en ik wilde graag een bezoek brengen aan een groot winkel district: Akihabara. Akihabara is een district in Chiyoda en is gevuld met hoge wolkenkrabbers waar men voornamelijk van merchandise kan kopen van pop cultuur in Japan, waaronder videogames, anime en manga maar ook veel electronica. Ik heb ze persoonlijk niet allemaal geteld maar er zullen meer dan 500 winkels zijn in Akihabara, en dat dan allemaal in drie straten gepropt.
Aangezien het voornamelijk een winkeltochtje was voor mij (ik moest natuurlijk wel wat leuke dingetjes meenemen voor mezelf en familie), heb ik van binnen weinig fotos gemaakt, maar van buiten wel.
Het is vrij bizar om dit soort dingen in het openbaar te zien op een LED scherm. In andere Westerse landen zou dit al snel meer ophef veroorzaken, maar in Japan zijn de advertenties die je ziet niet al te raar, althans in Akihabara.
Akihabara is echt veel meer dan alleen deze gebouwen, en de winkels zijn iets wat je echt zelf moet beleven, want fotos brengen de belevenis niet goed over. Zeker een aanrader als je fan bent van de Japanse pop cultuur!
Maar goed, er was nog 1 andere plek die ik graag wilde bezoeken, ook een winkel (wat kan ik zeggen, Japan is erg lucratief en heeft erg leuke spullen!). Dat betekende wel een kleine anderhalf uur lopen, maar dat was het wel waard.
Op de heenweg kwam ik langs Tokyo Dome, een indoor honkbal stadion. Het stadion, afgebouwd in Maart, 1988, is het thuis stadion van de Yoriumi Giants (Yomiuri Kyojingun), een honkbal team dat maar liefst 22 keer nationaal kampioen is geworden in Japan. Het stadion is erg groot en wordt in Japan zelfs gebruikt als een “vergelijking” voor de grootte van andere gebouwen/constructies. Iets in de zin van: “Het veld is ongeveer 2 keer zo groot als de Tokyo Dome“. Wat je hieronder op de foto ziet, rechts naast de Tokyo dome, is het attractiepark van de Tokyo Dome. Dat heb je niet bij een Johan Cruijff Arena, laat staan bij de Vijverberg!
Yep, het derde en laatste Pokémon Center in Tokyo! Ik kon het toch niet laten om ook hier eventjes te kijken, al is het alleen al voor de presentatie!
Ook hier heb ik lekker kunnen winkelen, en hier en daar wat souvenirs uitgezocht. Het werdt echter al wel laat, en mijn Japanse yen begon ook op te raken ondertussen, dus ik besloot om toch maar terug te gaan naar het hotel om me klaar te maken voor de laatste dag in Japan. Ja, dat lees je goed, morgen is de laatste dag die ik in de Japanse stad Tokyo verblijf, aangezien ik overmorgen alweer terugvlieg naar Nederland.
Uhhh… balen. Helaas kwam op deze derde dag een Typhoon over Japan: de Typhoon Ampil. Ik vonde het daarom maar een verstandiger idee om die dag in mijn hotel door te brengen en wat cultuur op te doen door wat anime te kijken, specifiek One Piece, (een van de) meest bekende en geliefde series over de hele wereld, maar zeker ook in Japan.
Even een dagje niks doen kon ik ondertussen ook wel gebruiken, en gelukkig was ik al voor deze typhoon aankwam in Tokyo, want één dag nadat ik ging hadden ze al het treinverkeer al platgelegd. Kortom, niet erg interessant om over te schrijven, maar ik heb me wel vermaakt!
Maar goed, de reden dat ik naar Tokyo kwam was natuurlijk om dingen te ontdekken in dé stad van Japan! Veel van de touristen/buitenlanders prijzen deze stad immens aan, omdat er veel te doen is en veel te beleven!
Op de eerste dag had ik al een paar dingetjes gepland, maar daarvoor moest ik wel een stukje lopen, zoals ondertussen gewoonlijk voor mij.
Ook Tokyo heeft een kasteel, waar ik als eerste langskwam. Ik had na mijn tijd in Kyoto al wel genoeg gezien van de kastelen, maar ik heb nog wel een paar mooie fotos genomen van de gracht en een paar gebouwen rondom.
Hier en daar tussen alle wolkenkrabbers in zijn een paar mooie plekjes, zoals deze fontein.
En toen kwam ik aan bij de eerste bestemming van mijn looptocht door de hoofdstad, namelijk Shibuya Scramble Crossing, het meest drukke zebrapad ter wereld, in hartje Shibuya (een aparte stad/district in Tokyo). Dit zebrapad is zo druk vanwege de grote bevolking van Shibuya en het feit dat het trein/metro station van Shibuya zich ook hier bevind (als ik de foto naar rechts kon draaien, zou je het station kunnen zien).
Ik ben erg fan van de game Persona 5, die zich ook in Japan en specifiek in Tokyo en Shibuya afspeelt. Ik wilde specifiek daar graag naartoe, ook omdat ik wist van het feit dat Sendai Station ook bijna één-op-één was geïmplementeerd in de sequel van Persona 5, Persona 5 Strikers. En het klopte gewoon!
Hier eerst de foto die ik heb genomen en daarna een vergelijking met hoe deze plek er in het spel uitziet (excuus voor de lage resolutie…)!
REALITEIT:
PERSONA 5:
Voor mij is dit ontzettend gaaf om persoonlijk te kunnen zien! Niet alleen deze plek, maar ook de plek waar het hoofdpersonage woont in de game is te bezoeken in Tokyo! Dat stond natuurlijk ook erg hoog op mijn lijstje!
De wijk Yongen-Jaya (Letterlijk “vier theehuizen”) is een plek niet al te ver weg van Shibuya Station, en is een klein stereotype Japanse wijk. Dus weer tijd voor een vergelijking tussen realiteit en game!
Cafe Marina (die helaas dicht zat) op de foto hieronder is de plek waar de hoofdpersoon van Persona 5 om en om een jaar doorbrengt tijdens het verhaal. In het spel wordt het cafeetje “LeBlanc” gerund door een man van middelbare leeftijd, die zijn bovenverdieping aanbied aan een jongeman die (onterecht) is veroordeeld voor het mishandelen van een politicus. Met andere buitenbeentjes vormt die jongeman een groep “harten dieven”, die door middel van een andere wereld met speciale krachten de gedachten en het gedrag van slechteriken kunnen corrigeren. Super interessant, en heel flashy gemaakt! Zeker een aanrader!
REALITEIT:
PERSONA 5
Maar goed genoeg over het spel, het was surrealistisch om rond te lopen op een plek, waar je nog nooit eerder bent geweest, maar daar wel exact de weg te kennen!
Shibuya staat er eigenlijk ook wel om bekend dat je er SUPER goed kunt winkelen! Dus ja, als grote fan van de Japanse pop cultuur, kon ik het niet laten om een paar winkeltjes af te gaan.
In één specifiek gebouw waren er een paar game en anime gerelateerde winkels, waaronder een Nintendo winkel, Pokémon Centre (1 van de 3 in Tokyo), Jump Shop, Konami winkel en een paar andere winkels. En natuurlijk kan een Nintendo winkel niet zonder Super Mario!
De decorstukken die uit de kast zijn getrokken voor deze winkels zijn gigantisch en erg gaaf om zelf te zien!
En soms zien ze er toch wel een beetje gek uit…
Gek genoeg heb ik toch niet erg veel gekocht in Shibuya, maar ze hadden er wel een paar leuke items die ik wel mee wilde nemen naar Nederland.
Op naar de laatste bestemming van vandaag: de befaamde Tokyo Tower. Dit is een communicatie- en observatietoren in het district Shiba-koen in Minato, Tokyo. In 1958 was de toren af en met 332,9 meter was het de hoogste toren in Japan tot de bouw van Tokyo Skytree in 2012. Het is een tralietoren geïnspireerd door de Eiffeltoren, en is wit en internationaal oranje geverfd om te voldoen aan de luchtvaartveiligheidsvoorschriften.
Ik kon het niet laten om daar toch bovenin te staan en Tokyo van hoger te bekijken (het is namelijk erg lastig om meer te zien dan alleen “gebouw” in Tokyo). Ik ben niet helemaal naar de top gegaan, want het duurde meer dan 2,5 uur tot de volgende tour tot de top (en met mijn 17:30 vond ik dat nou net even te ver gaan, aangezien ik ook nog naar mijn hotel moest terugkomen). Maar goed, 150 meter is ook leuk!
Het uitzicht vanaf de toren is vrijwel alleen de wolkenkrabbers, maar je kunt in ieder geval iets verder kijken dan dat!
En nu kon ik ook een tempel complex van boven af zien!
En mocht je nog willen bidden, dan kan dat ook op 150 meter hoogte!
Het vergt toch wat heldhaftigheid om op dit glas te gaan staan… Geef mij maar de lift weer naar beneden, in plaats van dezelfde reis in een paar seconden beneden liggen!
Eenmaal weer met beide voeten op de stoep, was het tijd om weer naar het hotel te lopen, ook een goed uur. Het scheelt dat er eigenlijk overal wel een klein dingetje te zien is, zoals dit kleine tempel/herdenkingsplek, waar de licht inval precies goed was voor een mooie foto!
En een klein parkje met een grotere fontein! Toch krijgen de Japanners het voor elkaar om een stukje levendig groen aan te brengen in een anders gigantische metropool van een stad.
En ook ben ik bij de voorkant van Tokyo Station, waar ik de stad ook ben binnen getreden, geweest om een betere foto te maken!
De laatste bestemming op mijn reis door Japan, de hoofdstad Tokyo! Na een uurtje of 2 met de shinkansen (hogesnelheidstrein) was ik er eindelijk. Onderweg kwam ik langs Mt. Fuji; die kon ik deze keer wel vanuit de trein op de foto zetten (de vorige keer werd wat lastig door het feit dat ik moest staan in de trein…)!
Met een bevolking van meer dan 14 miljoen inwoners, is het een van de dichtstbevolkte stedelijke gebieden ter wereld. De “Greater Tokyo Area” regio, die Tokyo en delen van zes aangrenzende prefecturen omvat, is het dichtstbevolkte grootstedelijk gebied ter wereld, met 41 miljoen inwoners in 2024. Tokyo is eigenlijk zo groot, dat het meerdere “steden” kent, waaronder onder anderen Saitama, Shibuya, Shinjuku, Kawasaki en Taito. Tokyo is zo groot, dat het zelfs twee vliegvelden heeft (Tokyo Haneda en Tokyo Narita)!
Eenmaal aangekomen was ik wel moe en ben ik in het hotel gebleven. Mooi kamer met een klein bureautje en een fijn bed. Ook kreeg ik tijdens mijn verblijf de mogelijk een Yukata te dragen, een Japans kleding stuk (hieronder op de foto), in dit geval voor het comfort die het biedt. Het is eigenlijk een soort badjas, althans zo voelt het, waarbij men een strik (de zwarte band die ik om heb) draagt zodat hij op zijn plek blijft zitten. Er zijn speciale etiquette regels voor deze strik, mannen moeten de strik rond de heup leggen en vrouwen om de taille (aldus doe ik het op de foto volledig verkeerd!). Gelukkig hoef ik niet zo naar buiten, maar wel erg comfortabel om te dragen!
Yukata worden ook wel voor andere doeleinden gedragen, maar vaak zijn die Yukata mooier dan de monotone blauwe die ik aan had. Ik vond het wel speciaal om er überhaupt eentje te hebben mogen dragen dus heb ik mezelf maar wel even op de foto gezet!
Nara is de hoofdstad van de Nara prefectuur (zie dat als een provincie). Volgens World Population Review heeft Nara in 2022 naar schatting 367.353 inwoners, waarmee het de grootste stad in de prefectuur Nara is en de zesde grootste in de Kansai-regio van Honshu. Nara is een kernstad in het noordelijke deel van de prefectuur Nara, grenzend aan de prefectuur Kyoto.
Nara was de hoofdstad van Japan tijdens de Nara-periode van 710 tot 794 als zetel van de keizer voordat de hoofdstad naar Kyoto werd verplaatst. Nara herbergt acht grote historische tempels, heiligdommen en erfgoedlocaties, met name Tōdai-ji, Saidai-ji, Kōfuku-ji, Kasuga-schrijn, Gangō-ji, Yakushi-ji, Tōshōdai-ji en het Heijō-paleis, samen met Kasugayama Primeval Forest vormen samen de historische monumenten van het oude Nara, een UNESCO-werelderfgoedlocatie.
Nara is maar een klein eindje weg van Kyoto, en is makkelijk met de trein te bereiken. Aangezien ik al veel in Kyoto had gezien, dacht ik dat het ook nog wel leuk zou zijn om even in deze stad rond te lopen en dingen te bezichtigen. Helaas was het wel nog steeds ontzettend warm; het kwik liep richting de 40 graden ondertussen!
Als eerste kwam ik langs de Kofuku tempel, een van de tempels op de werelderfgoed lijst. Helaas moest ik betalen om hiernaar binnen te kunnen, maar dat was geen probleem, want van binnen had ik ondertussen al genoeg tempels bezichtigd. En daarnaast wilde ik graag naar andere plekken in Nara. De stad Nara heeft namelijk een erg groot park met bijzondere inwoners…
“Volgens de legendarische geschiedenis van het Kasuga-heiligdom arriveerde de god Takemikazuchi in Nara op een wit hert om de nieuw gebouwde hoofdstad Heijō-kyō te bewaken. Sindsdien worden de herten beschouwd als hemelse dieren, die de stad en het land beschermen.” Dit stukje van wikipedia krijgt een extra betekenis voor Nara, en de wilde herten die in Nara Park rond lopen zijn de mensen en het verkeer ondertussen gewend. Je kunt heel dichtbij komen en ze zelfs aaien. Ook zijn er op meerdere plekken senbei crackers te koop, die je aan de herten kunt voeren. Die vinden ze zo lekker, dat sommige herten het gedrag van de Japanners hebben overgenomen, waardoor ze naar mensen buigen om zo meer crackers te scoren!
Ik liep eventjes rondom het park heen, en toen kreeg ik ineens flashbacks aan Oostenrijk… maar toch wat meer Aziatisch dan dat!
Helaas was de botanische tuin in de buurt dicht, maar ik kon wel naar de grote poort die bij de Todai tempel hoort. Deze staat middenin Nara Park en ook hier lopen de wilde herten rond!
De andere tempels lagen verspreid in en rondom Nara Park, dus ik heb eigenlijk een dagje gewoon gewandeld en hier en daar wat dingen op de foto gezet (zoals Todai tempel Nigatsu-do, oftewel de hal van de tweede maand). Wel erg rustgevend als je in de schaduw loopt en je kunt verstoppen voor de zon!
Ook waren er een paar jonge hertjes. Ik heb er gelukkig een paar op de foto gekregen!
Als laatste kwam ik de restanten van een Matsuri, een festival bij de tempel. Overdag ziet het er dan toch wat minder gezellig uit.
Na een lange dag lopen in de hete zon is het weer tijd om te vertrekken, uit Nara maar ook uit Kyoto. Althans, morgen dan. Het was tijd om de reis naar zijn logische conclusie te brengen: waar ik Japan ben binnengekomen en waar ik het land weer zal verlaten… Tokyo!
Ik kwam weer vroeg mijn bed uit, want tijd stopt voor niemand (en Japan overigens ook niet).
Nijojo
Vandaag had ik mijn zin gezet op Nijojo, oftewel Kasteel Nijo, een keizerlijke villa die erg belangrijk is geweest voor het machtssysteem in Japan en op de Wereld Erfgoed lijst staat. Het kasteel is erg groot van omvang, heeft een gigantische (Japanse) tuin en veel mooie schilderijen en kamers in het centrale paleis.
Hieronder is het paleis te zien, helaas mocht ik binnen geen fotos maken, maar ik kan er wel nog wat over vertellen. Er waren meerdere zalen met tatami (stroo-achtige) vloeren, die elk hun eigen functie hadden, zoals een ontvangst zaal, privé kamers en kamers waarin de Shogun (vergelijkbaar met een keizer of koning) in overleg ging met zijn generaals en andere belangrijke mensen. In deze kamer zat de Shogun altijd op een verhoogde vloer, om zijn superioriteit weer te geven, en zelfs het plafond was ingedeukt zodat men kon aangeven wie een hoger rang had (degenen waaronder het plafond lager was, hadden een minder rang).
Ook waren veel van de muren prachtig beschilderd met verschillende dieren, specifiek tijgers en roofvogels, deels omdat de Shogun en zijn familie dat mooie beesten vonden, maar ook omdat die dieren de militaire macht zouden benadrukken. Daar waren ze erg trots op toendertijd.
Zelfs voor Japanse tuinen ging de tuin buiten dat paleis alles te boven, omdat het toch erg open voelt in vergelijking met andere Japanse tuinen. De foto hieronder vind ik prachtig. Was het rondlopen in 36 graden het waard voor deze foto? Jazeker!
Ook had het kasteel een gracht, al was dat eigenlijk alleen voor het middelste deel van het kasteel. Er stond op een bord dat je daar alleen toe mocht met een bepaald ticket, maar ik heb daar niemand gezien die dat controleerde en er gingen ook veel andere mensen heen, dus ik ben er maar gewoon naar binnen geslopen.
Boven op een van de torens kon je het hele kasteel nog zien, en is extra mooi met de bergen rondom Kyoto op de achtergrond!
Het is erg interessant hoe verschillend de kastelen in Europa en Azië eigenlijk zijn. Wanneer een Europeaan denkt aan een kasteel, denken we al gauw aan bakstenen muren met schietgaten en hoge torens, terwijl veel van de Japanse kastelen/gebouwen gemaakt zijn van hout, als een klein voorbeeld, maar het is super interessant om dat zelf te ervaren!
Echter, ik heb nog een hele dag te vullen, dus ik ben gaan lopen naar mijn volgende locatie! Onderweg kwam ik nog langs een andere tempel, Heian-ji, waar ik helaas geen tijd voor zou hebben die dag. Ik wilde naar een andere tempel toe!
Nanzen-ji
(Zuiryusan) Nanzen-ji is een zen-boeddistische tempel die is opgericht door Keizer Kameyama in 1291 op dezelfde ligging als zijn vrijstaande paleis. Het is het hoofdkantoor van de Nanzen-ji van het Rinzai-zenboeddhisme. De terreinen van Nanzen-ji zijn samen met de Hojo-tuinen (die zo heten door hun ligging ten opzichte van het hoofdgebouw, Ohojo) cultureel erfgoed van Japan.
Aan de rand van Kyoto ligt deze tempel op een erg rustige plek, en zoals ik eerder heb verteld is dat haast een “must” voor een tempel in Japan.
Ook hier worden muntjes in het water gegooid. Al lijkt het alsof er echt veel meer munten liggen, denk ik dat je er minder van zou kunnen kopen dan een vergelijkbare fontein in hartje Amsterdam (of ergens anders in Nederland). De yen is niet heel erg veel euros waard namelijk.
Deze tempel ligt ook net een beetje op de berg, dus als je in de tuin staat kun je over een deel van Kyoto heen kijken.
Er was toch nog één tempel die ik wilde zien toen ik in Kyoto was, dat is zeg maar dé tempel in Kyoto: Kiyomizu-dera.
Maar voordat ik daar van kon genieten moest ik eerst nog een klein uurtje lopen, de toeristische route natuurlijk! Van Nanzen-ji richting het zuiden loopt een pelgrimspad langs een klein sloot-achtig riviertje. Het was erg mooi om daar langs te lopen en natuurlijk zie je erg veel mooie natuur en integraties van natuur en bebouwing.
Nog een gigantische tempel ingang, waar ik helaas geen tijd voor had. Is tenminste een reden om nog een keer terug te gaan!
Onderweg kwam ik ook nog door een klein parkje heen!
En mijn laatste obstakel voordat ik bij de tempel ben aangekomen was Ninenzaka en Sannenzaka, twee straten die nog zijn overgebleven vanuit de Japanse geschiedenis. Er zijn veel winkeltjes in die traditionele Japanse stijl en mensen liepen daar (zoals op de foto te zien) rond in Kimono (een soort Japanse jurk die ook van culturele betekenis is en er erg mooi uitziet). Al waren de straten niet per se het obstakel…
Want het was gewoon RETEDRUK! Dat is op de fotos misschien niet helemaal duidelijk, maar het was echt een stoet aan mensen waar je gewoon langs moest duwen om erdoor te kunnen!
Kiyomizu-dera
Kiyomizu-dera (letterlijk ‘Puur Water Klooster’) is een boeddhistische tempel in het oosten van Kyoto, Japan. De tempel maakt deel uit van de historische monumenten van het oude Kyoto, die op de werelderfgoedlijst van UNESCO staan. Er zijn een paar speciale en merkwaardige dingen aan deze tempel zoals de twee balkonnen die de tempel erg pittoresk maken en de gigantische poort die relatief afgelegen staat van de rest van de gebouwen.
Ook deze tempel ligt relatief hoog tegenover de rest van Kyoto, dus ook vanaf hier kun je mooie fotos maken!
En dit is het uizicht van het ene balkon op dat van de andere! De foto hierboven is overigens het uitzicht vanaf het zelfde balkon maar dan in een andere richting!
En dit is het uitzicht van het andere balkon! (P.S., Ik stond in de foto hierboven op het balkon rechts).
Op de terugweg is het ietsjes beter te zien dat het zo druk was op Sannenzaka...
Maar goed, ik had weer een dagje volgemaakt in Kyoto! Op de terugweg richting het hotel is er niet veel spannends meer gebeurt, al had ik de weg terug wel dezelfde weg gelopen als vanaf het station naar het hotel. Een nieuwe dag voor nieuwe avonturen!
